- akrabâ
- (A.)[ ءﺎﺑﺮﻗا ]akraba, yakınlar.
Osmanli Türkçesİ sözlüğü . 2015.
akrabâ
Look at other dictionaries:
akraba — is., ç., huk., Ar. aḳribā 1) Kan veya evlilik yoluyla birbirine bağlı olan kimseler, hısım Geceleyin, babam, amcam, akrabamız, hepsi istasyonda idiler. Y. K. Beyatlı 2) Oluşma yönünden aynı kaynağa dayanan şeyler Akraba diller. 3) mec. Biri,… … Çağatay Osmanlı Sözlük
akraba çıkmak — konuştuktan sonra akraba olduklarını anlamak … Çağatay Osmanlı Sözlük
AKRABA — Aralarında soyca, nesebce yakınlık olanlar. Yakınlar … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
akraba diller — is., ç., dbl. Aynı ana dilden gelen diller İngilizce ile Fransızca gibi … Çağatay Osmanlı Sözlük
akraba olmak — evlilik yoluyla yakınlık kurmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
hısım akraba — is. Yakın ve uzak bütün akrabalar Hısım akraba bir mahallede toplandılar … Çağatay Osmanlı Sözlük
uzak akraba — is. Yakınlığı, ilgi derecesi az olan akraba Uzak akrabamdan bir köylü gelip beni aldı. R. H. Karay … Çağatay Osmanlı Sözlük
yakın akraba — is. Birinci derecede yakınlığı olan akraba … Çağatay Osmanlı Sözlük
gağaz — akraba … Beypazari ağzindan sözcükler
hısım — akraba … Beypazari ağzindan sözcükler
